|: As Burlala geboren wär,
Das was hei noch so lütt. :|
Sin moder nahm em wol up den Arm
Un legt em sin Weeg so warm.
Refrain:
|: Deck mi to, segt hei,
Deck mi to, segt hei,
Deck mi to, segt Burlala. :|
2. |: As Burlala d' Schol hen kam,
Da wär he noch so dumm. :|
He wäßt ok nich, woaus woanz
Verlet sik ganz up Hans und Franz.
Segt mi to, seigt hei, . . .
3. |: As Burlala besopen wär,
En Schutzmann kam daher. :|
He for em gliks an den Kragen,
Und wullt mit em nah de Wachen gahn.
Lat mi los, segt hei . . .
4. |: As Burlala up Posten stünn
Wol mit geladnem Gewehr, :|
Don kam en Kirl ut Frankrek her,
De wullt gern weiten, wo Deutschland wär.
Scheit di dout! segt hei . . .
5. |: As Burlala nu gestorben wär,
Ganz musestill he leg. :|
Sin Ollern stunnen an sin Graw
Un wischten sik de Tränens af.
Weent man nich, segt hei . . .
6. |: As Burlala in'n Himmel käm,
Bi Petrus klopp he an, :|
Und segt, Ach lewer Petrus min,
Lat mi in de Himmel rin,
Mak mei up, segt hei . . .
7. |: As Burlala in Himmel wär,
De Herrgott sprak tou em: :|
Ach, Burlala, nu seg mi,
Wie gefallt di dat in den Himmel bi mi?
Nu, dat geit! segt hei . . .
| |: As Buurlala geboren weer
Do weer he noch so lütt. :|
Sien moder nehm em woll op den Arm
Un legg em in de Wegg so warm.
Refrain:
|: Deck mi to, seggt he.
Deck mi to, seggt he.
Deck mi to, seggt Buurlala. :|
2. |: As Buurlala na School hen müß,
Do weer he noch so dumm. :|
Er wü nix vun worü, woans,
Verleet sik heel op Hans und Franz.
Segg mi to, seggt he. . .
3. |: As Buurlala ranwussen weer,
Dn staatschen Kerl weer. :|
Sien Haar weer dicht an'n Kopp afschoorn,
De Kragen reck em bet över de Ohrn.
Steiht mi goot, seggt he. . .
4. |: As Buurlala op Posten stünn,
Woll mit sien laden Gewehr. :|
Do keem en Keerl ut Frankriek her,
De wull gern weten, 'neem Düütschland weer.
'K scheet di doot!, seggt he. . .
5. |: As Buurlala nu starven wull,
Ganz musenstill he leeg. :|
De Öllern stünnen an sien Graff,
Und wischen sik de Tranen af.
Weent man nich!, seggt he. . .
6. |: As Buurlala nu storven weer,
Bi Petrus klopp he an. :|
Och Petrus, leve Petrus mien,
Ik müch so gern in'n Heven sien.
Maak mi op!, seggt he. . .
7. |: As Buurlala in'n Heven weer,
Uns Herrgott spröök to em. :|
Na Buurlala, wo gefallt dat di,
Hier baven in den Heven bi mi?
Na, dat geight, seggt he. . .
|
